كتب – عادل عز
بتتراهن على خيبتك
وإن الحلم فيك منهى
فممنوع اللجوء للشمس
فبتخبط على المكسور
بتقطع كل شرايينك
وبتعرى سنين العتمه
فى جبينك
بتردم كل يوم فى البير
عشان تتساوى وياهم
وتظهر جوا نفس الكادر
فكل ما تترسم صورة
بتظهر روحك البهتانه
مهزوزة
ومصلوبه على الجدران
تشد فى رجلك المغروسه
فى الحفرة
عشان تخرج وبتصرخ
فكل الصوت صدى تايه
ما يلقاش للطريق مخرج
فتستلم
وترفع حلمك المنهى
على شراع الوجع يتمد
تمد الدنيا فى كفوفها
تفَوق فيك
عشان تتعافى م الكسرة
فتهديك السبع ارواح
تموت واحدة ….
فيبقى كتير
فتبدأ من جديد راسم.
شجر أحلام
عفيه فى أرضك الخضرا
تشد الفرحه بالعافيه
تقف ثابت
وطايل بين ايديك الشمس
