بقلم /اميرة عبد الرؤوف
قصة حياتى انا……….ياما عنيت فيها
القى الجراح صاحبتى و دموع بداريها
واشوف شموعى انا ……النار بتكويها
واحس ان حياتى ضاعت معانيها
والعين ما شافت فرح هدى فى موانيها
واخاف تضيع دنيتى وتضيع امانيها
وكان نصيبى اعيش فى جراح بداويها
تطاردني ذكرياتي ومش بخاطرى اعيش فيها
أصرخ وأقول يارب …….تنسى انى انا ليها
وارجع من تانى لدنيا اتوه فى مراسيها
